chopin • pliki użytkownika ymena przechowywane w serwisie Chomikuj.pl • Muzyka Polska Stanisław Moniuszko Recytatyw i Aria Stefana.mp3, Muzyka Polska Maria Szymanowska 6 Mazurków.mp3 Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Twoich Plik Gdy zapłaczesz.mp3 na koncie użytkownika manuch1 • folder Stachursky • Data dodania: 25 lut 2023 Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Twoich potrzeb. Plik gdy się chrystus rodzi podkład.mp3 na koncie użytkownika broczek765 • folder Boże Narodzenie • Data dodania: 2 gru 2013 Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Twoich potrzeb. Plik Fryderyk Chopin Walc A minor.mp4 na koncie użytkownika DuoSonet • Data dodania: 29 mar 2020 Wykorzystujemy pliki cookies i podobne technologie w celu usprawnienia korzystania z serwisu Chomikuj.pl oraz wyświetlenia reklam dopasowanych do Twoich potrzeb. Nauka piosenki Gdy Chopin grał (podręcznik, s. 68–69). • Prowadzący prezentuje cały utwór. • Dzieci uczą się refrenu piosenki. • Nauczyciel wykonuje zwrotki, uczniowie włączają się podczas refrenu. • Prowadzący i dzieci wspólnie śpiewają całą piosenkę. • Uczniowie realizują ćwiczenie 2. ze s. 69 podręcznika. Vay Tiền Trả Góp 24 Tháng. rapi2s@interi... zapytał(a) o 21:58 Gdzie mogę posłuchac piosenki "gdy chopin grał"? 0 ocen | na tak 0% 0 0 Odpowiedz Odpowiedzi rapi2s@interi... odpowiedział(a) o 22:01 podajcie link bo na yt nie moge znaleźć 0 0 rapi2s@interi... odpowiedział(a) o 22:05 na yt nie ma 0 0 Andzia1908ŁKS odpowiedział(a) o 19:37 [LINK] 0 0 xXKarciaxX odpowiedział(a) o 22:01 na [LINK] 0 1 м ι ś υ ѕ z α т є к ♥ [Pokaż odpowiedź] Uważasz, że ktoś się myli? lub Sklep Audiobooki i Ebooki Muzyka mp3 Muzyka poważna Chopin Etc. (Album mp3) Czas trwania: 00:49:28 Data premiery: 2014-10-14 Oferta : 28,99 zł 28,99 zł Produkt cyfrowy Opłać i pobierz Posłuchaj i kup Posłuchaj i kup Płyta 1 Tytuł utworu Wykonawca Czas trwania Cena 1. Mon ame Michał Kwiatkowski 04:52 3,99 zł 2. Mama Michał Kwiatkowski 03:56 3,99 zł 3. Lemon incest Michał Kwiatkowski 04:26 3,99 zł 4. Rien autour Michał Kwiatkowski 04:33 3,99 zł 5. Des iles Michał Kwiatkowski 03:45 3,99 zł 6. Życzenie / Le vent de Pologne Michał Kwiatkowski 03:50 3,99 zł 7. Je me torture Michał Kwiatkowski 04:06 3,99 zł 8. Jane b Michał Kwiatkowski 03:38 3,99 zł 9. Revolution Michał Kwiatkowski 04:09 3,99 zł 10. Delivrez- moi Michał Kwiatkowski 04:33 3,99 zł 11. Berceuse (kołysanka) Michał Kwiatkowski 03:28 3,99 zł 12. Le temps qui court Michał Kwiatkowski 04:12 3,99 zł Dane szczegółowe Dane szczegółowe Tytuł: Chopin Etc. Wykonawca: Michał Kwiatkowski Dystrybutor: My Music Gatunek: Classical Data premiery: 2014-10-14 Rok wydania: 2014 Liczba płyt: 1 Format: MP3 Indeks: 15890849 Recenzje Recenzje Pytanie Odpowiedź mikołaj kopernik urodzony 1 marca 1820 r. rozpocznij naukę Pałac Saski, Pałac Kazimierski Pałac Czapskich najmłodsza siostra emilka zmarła na gruźlice rozpocznij naukę grał w kościele sis Wizytek na organach ul Miodowa centrum życia towarzyskiego Kopernika rozpocznij naukę etiuda rewolucyjna podczas powstania listopadowego 17 październik zmarł na gruźlice w 1849 w Paryżu rozpocznij naukę 1831 jesienią Chopin przybył do Paryża nauczyiele: Justyna Krzyżanowska,? Wojciech Żywny, Józef Elsner rozpocznij naukę George Saint przyjaciółka z Paryża siostra Ludwika przywiozła jego serce do kościoła św Krzyża w Warszawie rozpocznij naukę pieśnie 18 utworów rodem warszawianin, sercem polak, a talentem świata obywatel rozpocznij naukę Fryderyk Chopin Tak, w tym roku dopiero piątego dnia festiwalu Chopin i Jego Europa zabrzmiała muzyka patrona. I to dwukrotnie ten sam utwór, choć słuchając poszczególnych wykonań można by mieć pewne wątpliwości… Koncert f-moll po południu w Studiu im. Lutosławskiego zagrał Kevin Kenner z Quatuor Mosaïques i kontrabasistą Grzegorzem Frankowskim – mieliśmy na tym festiwalu już w zeszłym roku w tym samym wykonaniu Koncert e-moll. Niestety, kwartet ten to już nie to, co kiedyś, zbyt często słyszało się po prostu fałsze, i to nie mówię o różnicach wynikających ze stroju nietemperowanego, tylko o nietrafieniach nut czy fraz. Ale Chopin i tak wypadł lepiej. Kenner grał na buchholtzu – z tym instrumentem mam taki sam kłopot jak z grafem, długo muszę się przyzwyczajać do tego dźwięku – który ma brzmienie tak delikatne, że jeśli gra się ciszej, można być niesłyszalnym, i tak właśnie było w tym wypadku – często zdarzały się po prostu niedogrania. Ale było subtelnie. Niestety gdy zaprezentował się wcześniej sam kwartet w Kwartecie F-dur op. 59 nr 1 Beethovena, usterek było więcej i uszy chwilami mi się skręcały, choć stylistycznie mogło to mieć urok. Szkoda. Wieczorny Koncert f-moll za chorego Nelsona Freire zagrał Krzysztof Jabłoński. Po sobotnich doświadczeniach obawiałam się, że połączone orkiestry znów wystąpią w takiej masie i zamiast Chopina będzie przesuwanie szafy. Na szczęście skład do tego utworu był mniejszy, a i dyrygent, Tatsuya Shimono, był bardziej elastyczny od wczorajszego. Ale niestety solista grał bardzo masywnie, może z wyjątkiem części drugiej, gdzie potrafił chwilami być liryczny. Części skrajne jednak były po prostu zbyt głośne. Ale wielu ludziom się to podobało, były owacje i stojak i w efekcie trzy bisy, wyłącznie chopinowskie: Polonez As-dur, Nokturn cis-moll op. posth. i dość już histerycznie (i z potknięciami) zagrana na koniec Etiuda rewolucyjna. Tak słuchając tego wszystkiego myślałam, że wielu pianistów, głównie polskich, słuchamy niemal wyłącznie w Chopinie, a chciałoby się posłuchać, jak grają inną muzykę… W koncercie wieczornym bardziej zaciekawiła mnie część pierwsza – może z wyjątkiem pierwszego punktu programu, czyli Bajki Moniuszki, która miała podobne mankamenty jak wczorajsza IX Symfonia: niby wszystko było na swoim miejscu, ale zbyt masywne. Dalej jednak był XX i XXI, który zabrzmiał o wiele ciekawiej: Procession for Peace Andrzeja Panufnika, czyli marszowy rozwój muzyczny typowych dla tego kompozytora harmonii, Tren Pendereckiego (wiadomo) i wreszcie dwuczęściowe Umi Daia Fujikury. Szkoda, że nie wspomniano w programie, że ten kompozytor w 1998 r. wygrał Międzynarodowy Konkurs Kompozytorski im. Kazimierza Serockiego mając zaledwie 21 lat, a więc będąc najmłodszym jego zwycięzcą w historii (zwycięski utwór: Children na sopran chłopięcy i orkiestrę symfoniczną). Dzieło wykonane tego wieczoru jest jednym z wywodzących się (było ich więcej) z napisanej cztery lata temu opery Solaris według Lema (wspomniałam o niej kiedyś w artykule na 10-lecie śmierci pisarza na temat dzieł muzycznych na kanwie jego książek – samych Solarisów naliczyłam pięć). Umi oznacza morze – a pamiętamy, że żywy, myślący, tajemniczy ocean jest jednym z bohaterów książki Lema. To rzeczywiście niezwykła, sugestywna idea, którą Fujikura próbował oddać w przewalających się masach dźwiękowych. Dość banalne temaciki, które się z nich wyłaniały, mogły być strzępami idei pojawiającymi się w tym oceanie. Słuchało się tego dobrze, w ogóle muzyka współczesna w takim kontekście działa odświeżająco. Adam Willma Każdy z instrumentów używanych przez Fryderyka Chopina jest dziś skarbem i atrakcją turystyczną. Czy należą do nich organy w kościele w Oborach? To były nadzwyczajne wakacje. Bez nich historia muzyki wyglądałaby trochę inaczej. A bez wątpienia inny byłby zestaw utworów w Konkursie Chopinowskim, bo to właśnie w Szafarni Chopin zetknął się z kulturą prostego ludu. Jak małpa na niedźwiedziu Fryderyk miał 14 lat, Dominik Dziewanowski, nazwany przez Chopina Domusiem był o rok młodszy. Pochodzący z zacnej rodziny Dziewanowskich Dominik dwa lata wcześniej wysłany został przez rodziców do Liceum Warszawskiego. Jedenastoletniemu Dziewanowskiemu wikt i opierunek zapewniła wówczas rodzina Chopinów. Dziewanowscy nie byli Chopinom obcy – wiele lat wcześniej ojciec Fryderyka pracował w ich majątku jako guwerner. Ale teraz mamy rok 1824. Fryderyk, który nie miał serca do przedmiotów ścisłych, tego roku nadrobił zaległości do tego stopnia, że wyróżniony został nagrodą szkolną. W nagrodę rodzice posłali go na wakacje do majątku rodziców Dominika. Tu, uchodzący już za cudowne dziecko Fryderyk, miał się nawdychać świeżego powietrza i przybrać na wadze pod okiem starszej siostry – Ludwiki. Nigdy wcześniej Fryderyk nie był tak długo na wsi. Teraz odłożył książki i – o zgrozo – zaniedbał nawet ćwiczenia na fortepianie. Wchłonął go ten świat. Próbował wszystkiego łącznie z jazdą konną: „Nie pytaj czy dobrze, ale umiem przynajmniej tak, że koń powoli, gdzie chce, idzie, a ja jak małpa na niedźwiedziu na nim siedzę” - pisał do szkolnego puszcza zefiry Z Dominikiem mógł włóczyć się słuchając śpiewu wiejskich kobiet, a nawet uczestniczyć w wiejskich zabawach w listy były zbyt nudną formą, rodzicom wysyłał własnoręcznie pisaną gazetę rozpisaną na wzór „Kuriera Warszawskiego”. Relacje z „Kuriera Szafarskiego” potwierdzają wrodzoną skłonność do dowcipkowania, z której znany był w szkole. Mnóstwo tu dowcipnych informacji o wiejskiej codzienności, w której porwanie dwóch gęsi przez lisa albo zbicie butelki z sokiem przez kota, zyskuje rangę sensacji. Wakacje u Dziewanowskich były również pretekstem do podróży. Do Nieszawy, gdzie przykuła uwagę Chopina pięknie śpiewająca dziewczyna (dał jej 3 grosze, żeby piosenkę zanotować). Do Golubia, w którym zwiedził zamek („między innymi szczegółami zagranicznymi widział Świnię zagraniczną” - odnotowuje „Kurierze Szafarski”). A nawet Torunia, w którym młody muzyk objadał się piernikami, podziwiał gotyckie kościoły i dom Kopernika (w pokoju, w którym jakoby urodził się Kopernik mieszkał pewien Niemiec „który pewno objadłszy się kartofli, nieraz dość częste puszcza zefiry”). Wśród miejsc, które odwiedził bez wątpienia był też klasztor w Oborach, na który łożyły całe pokolenia Dziewanowskich. O klasztorze z właściwym sobie poczuciem humoru wspomina w „Kurierze Szafarskim”: „Pewien obywatel w okolicy chciał czytać Monitora. Wysłał więc służącego do Xsięży Karmelitów w Oborach, prosząc o pismo periodyczne. Służący, w życiu o piśmie periodycznym nie słysząc, przekręcił wyraz i pytał o pismo hemoroidyczne”. Chopin sfałszowany Goszcząc u karmelitów w 1924 roku Chopin grał na kościelnych organach. Zapewne przyjechał tu z Dominikiem, który poruszał miechem, żeby z piszczałek wydobył się głos. Czyżby zatem organy w Oborach znajdowały się w gronie oryginalnych instrumentów, z których korzystał jeden z największych muzyków w historii? Te pozostałe strzeżone są dziś jak skarby. Nic dziwnego – od lat przyciągają masy turystów. Niestety nie wiadomo, co stało się z fortepianem, który stał w domu Dziewanowskich. Do dziś pozostało natomiast kilka innych fortepianów z certyfikatem dotknięcia ręki mistrza. Najstarszy znajduje się w Żelazowej Woli. Wygląda dziwacznie, ponieważ ma pionową konstrukcję, stąd nazywany jest żyrafą. Drugi ulokowano w Muzeum Chopina w Warszawie. Fortepian konstrukcji Pleyela pochodzi paryskiego mieszkania Chopina. Kompozytor grał na nim przez ostatnie dwa lata życia. Oryginałem jest również pleyel eksponowany jest w Muzeum Muzyki w Paryżu. Z każdą dekadą rośnie liczba „chopinowskich” fortepianów. W 2007 roku prasę brytyjską zelektryzowała informacja o odnalezieniu fortepianu, z którym Fryderyk podróżował podczas pobytu na wyspach. Niestety – przedwcześnie, bo – jak wykazały szczegółowe badania - egzemplarza tego nigdy nie dotykały dłonie mistrza. Trzy lata później skandal wybuchł w Krakowie. Wyszło na jaw, że instrument eksponowany z Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego nie jest fortepianem autora mazurków. Owszem, właściwy instrument, należący pierwotnie do Jane Stirling (wielbicielki i znajomej kompozytora) faktycznie stał w pałacu Pusłowskich w Krakowie, ale przed 1970 rokiem ktoś podmienił instrument. Co ciekawe, do kopii przykręcono oryginalną tabliczkę z datą „15 Novembre 1848” i podpisem Chopina. Być może autentyczny instrument został przypadkowo zniszczony i w ten sposób chciano zatuszować ślady. A może oryginał stoi do dziś w którymś z prywatnych salonów? Przed czterema laty wybuchła afera ma Majorce. Okazało się, że również tam pianino pokazywane turystom jako instrument Chopina nie ma z kompozytorem nic wspólnego, podobnie jak klasztorna cela w której miał mieszkać Chopin (w rzeczywistości było to inne pomieszczenie). A co z organami, na których chętnie grywał Chopin w młodości? Najbardziej oczywisty wydaje się trop prowadzący do warszawskiego kościoła Sióstr Wizytek. Niestety, obecny instrument został całkowicie przebudowany w 1909 roku. Czyżby zatem jedynymi naznaczonymi przez mistrza organami były te w Oborach. Czy to możliwe, żeby organista z sanktuarium korzystał na co dzień z instrumentu, którym zabawiał się Chopin?Jak brzmiał ten koncert? Czy dzisiejszy instrument ma coś wspólnego z tym, z którego korzystał Chopin? Postanowiliśmy to sprawdzić. Barokowy silnik? Akta konserwatora wojewódzkiego pozostawiają pewna nadzieję. Nie ma w nich żadnej wzmianki o przebudowie organów. Z papierów wynika, że ich wiek nie odbiega od prospektu organowego - pochodzą z tego samego okresu, co rokokowy ozdobny prospekt organowy. Niestety, entuzjazm studzi Polskie Wirtualne Centrum Organowe, według którego ostatnia modernizacja instrumentu nastąpiła w 1966 roku Do klasztoru w Oborach ruszam w towarzystwie znakomitego toruńskiego organisty Marcina Łęckiego. Kilkanaście minut po wyjeździe z Szafarni wjeżdżamy między wzgórza malowniczej Szwajcarii Dobrzyńskiej. To tu, na wzniesieniu bieli się bryła kościoła barokowego kościoła, do którego już w XVII wieku ściągali wierni w nadziei na uzdrowienie. W drodze do furty mijamy popiersie Chopina upamiętniające jego pobyt w Oborach. Przy wejściu telefon, z którego trzeba wykręcić numer do przeora. Mamy życzliwą zgodę na przebadanie instrumentu, więc jowialny diakon prowadzi nas pamiętającymi XVIII wiek korytarzami klasztoru. To jedyna droga na balkon chóru, gdzie znajdują się organy. Bezpośrednio z kościoła nie można się tu dostać. Zanim jednak dostaniemy się do organów, trafiamy do niewielkiego pomieszczenia bezpośrednio z nimi sąsiadującego. - Kiedyś pomieszczenie to miał do dyspozycji organista, tu mógł rozgrzać zziębnięte zimą ręce – wyjaśnia Marcin Łęcki. Dziś w przedsionku ulokowano monstrualny miech pompowany przez elektryczną dmuchawę. To pierwszy znak, że konstrukcja oryginalnych organów uległa zmianie. Muzyka z kredensu Wchodzimy na chór. Od pozostałej części kościoła balkon oddziela ozdobna krata – dzieło barokowego snycerza. Nie ma wątpliwości, że przez ten drewniany „parawan” spoglądał na ołtarz Chopin. Niestety, nie można tego powiedzieć o stole z klawiaturą. Tu wszelkie wątpliwości zostają rozwiane. - Stół z klawiaturą został oddzielony od organów i przeniesiony – marszczy czoło Marcin. Ale zanim dokładnie mu się przyjrzymy, lustrujemy znalezisko z drugiej strony balkonu. - A to ci niespodziana – śmieje się Łęcki podchodząc do zakurzonej skrzyni sprawiającej wrażenie skrzyżowania pianina z komodą. Wskazuje na pedały do pompowania powietrza. - To stara fisharmonia, ale z Chopinem nie ma nic wspólnego, pochodzi z końca XIX nie byłby jednak sobą, gdyby nie spróbował wydobyć głosu z instrumentu. I rzeczywiście staruszka z której odpadły już niektóre nakładki na klawiaturę (ze słoniowej kości – a jakże!) odzywa się bolesnym dźwiękiem. Od biedy można jednak rozpoznać fragment chopinowskiego poloneza. Ale przecież to nie ona jest celem naszej podróży. Lustrujemy więc ogromną szarą szafę. - To jest właściwy instrument – pudło rezonansowe, w którym ukryte jest większość piszczałek. Piszczałki do boju - Szafa jest prawdopodobnie elementem oryginalnych organów – orzeka Łęcki. Niestety wejścia do wnętrza strzeże zamek, do którego klucz gdzieś się zapodział. Nasz klasztorny opiekun próbuje przyjść nam z pomocą, ale żaden z kluczy nie pozwala uwolnić wejścia. Pozostaje nam zlustrować zawartość wnętrza przez kratownicę. Marcin kręci sceptycznie głową: - Nic z tego, cała wewnętrzna konstrukcja jest późniejsza. Nawet drewno nie nadżarte przez szkodniki. Piszczałki barokowe były wykonane ze stopu cyny i ołowiu. Niewykluczone, że - tak jak w wielu innych kościołach - mogły zostać zarekwirowane w czasie którejś z wojen i przetopione. Uzasadniałoby to obecność fisharmonii, która mogła przez jakiś czas zastępować organy. - Przy przebudowie w latach 60. zmieniona została prawdopodobnie traktura tego instrumentu [sposób wydobycia dźwięku od klawisza do piszczałki – red.] - wyjaśnia nasz ekspert. - Poprzednia na pewno była mechaniczna – złożona z listewek i kątowników. To był barokowy instrument napędzany miechem, który ktoś musiał ręcznie (lub nożnie) uruchomić. Dziś włącza się tylko dmuchawę. To nie koniec zmian: - Bardziej nowoczesna – co nie znaczy lepsza! - jest też dyspozycja [zestaw głosów – red.]. Ta obecna jest romantyczna, przeznaczona do liturgii. Młody Chopin w 1824 pojechał do klasztoru w Oborach. W tamtym czasie organy nie mogły posiadać dyspozycji romantycznej, a barok skończył się ledwie 50 lat wcześniej – śmieje się Marcin. O ile z zewnątrz Chopin zobaczył ten sam prospekt („fasadę” organów widzianą z dołu), to o brzmieniu instrumentu za jego czasów możemy jedynie spekulować. Natomiast akustyka i pogłos nie zmieniły się od tamtych czasów. Został pogłos Marcin raz jeszcze ogląda szafę organową: - Tutaj siedział! Z dużą pewnością można stwierdzić, że klawiatura była kiedyś wmontowana w szafę po odwrotnej stronie. A więc ołtarz miał nie na wprost, jak obecnie, tylko po prawej ręce. Zdaniem Łęckiego był to instrument jednomanuałowy [z jedną klawiaturą – red.] z krótka oktawą i z zaledwie kilkoma głosami. Możemy dziś jedynie domyślać się jak ten instrument brzmiał w czasach Chopina, choć akustyka i pogłos pozostały niezmienne. Co grał Chopin w Oborach? Być może próbował instrument na swoich prostych młodzieńczych kompozycjach. Bardziej prawdopodobne jednak, że próbował kompozycji Bacha, które regularnie podsuwali mu nauczyciele. Przez labirynt korytarzy zbiegam do kościoła, aby posłuchać organów z właściwego miejsca. O dziwo – choć proszą się o wizytę organmistrza – tu brzmią znacznie lepiej niż na górze. I dopiero stąd widać piękną figurę króla Dawida ze złotą harfą, która zdobi prospekt. Marcin opiera się o framugę drzwi. Przez nie bez wątpienia przechodził Chopin. Świadczą o tym ozdobne zawiasy pamiętające jeszcze czasy baroku: - Kto wie, może ktoś kiedyś zrekonstruuje tutaj mechaniczne organy. Bo w tym miejscu naprawdę można się się poczuć jak dwa wieki temu. To prawda. Pod warunkiem, że wyłączymy elektryczną dmuchawę.

gdy chopin grał podkład chomikuj